Op een vrijdagmiddag word ik geboren in het Elkerliek ziekenhuis in Helmond. Daar word ik na een dagje veilig thuisgebracht in Gemert, waar ik de rest van mijn jeugd zal blijven wonen.

Na jaren heerlijk peuteren en kleuteren is het tijd om een ‘grote’ jongen te worden: naar school gaan! Als vroege leerling begin ik als driejarige op de Berglarenschool in Gemert.

Een voetbalcarrière bleek niet weggelegd te zijn voor mij, en daar waren m’n teamgenoten het mee eens. Toen ben ik na verschillende clinics en proeflessen bij een andere sport gekomen: badminton. En dat bleek een schot in de roos. Waar ik als pupil begon, ben ik nog altijd actief lid, jeugdbegeleider om guppies zoals ik destijds verder te helpen, en lid van de jeugdcommissie. Je hebt altijd iemand nodig die op de kleintjes let.

De acht jaren op de Berglarenschool vlogen voorbij, en ik was oud genoeg voor de volgende stap: de middelbare school. In de brugklas heb ik in een havo/vwo schakelklas gezeten, maar al snel was duidelijk dat vwo gewoon haalbaar moest zijn. En zo gezegd, zo gedaan.

Midden in het derde schooljaar is het tijd voor de maatschappelijke stage. De dertig uur die in de stage gestoken moeten worden, kan ik als enige van mijn klas op de bank doen. Ik begin namelijk als vrijwilliger bij STEMP (Stichting Theater en Musical Producties) in Gemert, die dat jaar Scrooge zouden opvoeren. Daarvoor miste alleen nog een projectie die geanimeerd moest worden, en precies dat had ik mezelf net aangeleerd. Later dat jaar word ik ook nog decorbouwer voor de fysieke decors. Bij de voorstellingen erna ben ik ook toegetreden tot de toneelmeesters die tijdens de voorstellingen alle decors op tijd en ongezien mogen wisselen, wat ik nog altijd doe. Die uren voor de maatschappelijke stage heb ik dus ondertussen wel gehaald.

Zes jaar vwo zijn gevuld met vooral mooie herinneringen met vrienden, potjes fifa, en bijzonder weinig inzet of gemaakt huiswerk. Tijd voor wat nieuws dus. Ik begin na het vwo aan de studie International Business Administration aan Tilburg University. Maar de werkhouding die ik overhield aan vwo bleek niet genoeg om het te redden op een universiteit. Na een jaar in Tilburg besloot ik toch het hbo op te zoeken. Daar ben ik in augustus 2018 begonnen aan Commerciële Economie, op Fontys in Eindhoven.

Bijbaantjes zijn in deze tijdlijn nog niet langsgekomen, maar zijn al jaren deel van mijn leven. Interessant waren ze in het begin alleen zeker niet. Op mijn veertiende ben ik namelijk als fabrieksmedewerker begonnen in Beek en Donk, een dorp dichtbij Gemert. Daar heb ik tot mijn achttiende staal door allerlei machines gehaald, waar later roosters van gemaakt werden waar varkens op stonden. Na vier jaar was het tijd voor meer uitdaging. Toen ben ik in 2018 begonnen bij de serviceafdeling van de MediaMarkt in Eindhoven. Mijn handigheid met computers en wens om met mensen te werken die ik kon helpen leken hier perfect gecombineerd te kunnen worden.

Anderhalf jaar werk bij de MediaMarkt waren erg leuk, uitdagend, maar vooral leerzaam. Toch begonnen de negatieve verhalen en ervaringen met boze klanten de overhand te krijgen, en zocht ik ander werk. Toen ik in de krant een vacature zag staan voor marketeer bij Koks Podopraktijk, was ik snel mijn motivatiebrief aan het typen. Gelukkig mocht ik daar meteen aan de slag. Na ongeveer een maand werken was het eerste zaadje voor Feeture Insoles al geplant, maar daarover is meer te lezen op de pagina werkervaring.

Engels is een taal die ik misschien net zo goed beheers als Nederlands. Na twee certificaten behaald te hebben op de middelbare school, ontbrak alleen het hoogste ERK-niveau nog: C2. Na al twee jaar ruzie gehad te hebben met Fontys over vrijstellingen voor Engels, was nu de trigger om ook mijn C2 te halen. En wel met denderend succes: ik haalde het met de maximale score. Ik spreek dus officieel op het hoogste Europese niveau Engels.

Benieuwd hoe het ERK precies werkt? Klik hier voor meer informatie.

Op het werk hadden we ongeveer twee weken een camera toen ik overtuigd was dat ik er ook zelf een wilde. De instellingen doorspitten, zoeken naar de ideale belichting en uitpluizen hoe alles werkt is toch nét wat uitdagender als het niet alleen over steunzolen hoeft te gaan. En zo geschiedde. Ondertussen is mijn hele tas gevuld met allerlei accessoires en lenzen, en blijf ik mezelf ontwikkelen als hobbyfotograaf. De laatste trotse aankoop is een drone geweest, zodat ik ook boven de 1,73m nog foto’s en video’s kan maken.