Tijdens het derde jaar van de middelbare school was het bij ons tijd voor de maatschappelijke stage. Iedere leerling moest dertig uur vrijwilligerswerk doen voor een organisatie zonder winstoogmerk. Met een vader die vrijwillig decorontwerper en -bouwer is bij STEMP, was het makkelijk om een plek te vinden. Voor de musical Scrooge was er een animatie nodig waar een naam op een grafsteen kwam. Met mijn (extreem) beperkte ervaring met After Effects was het een kluif waar ik als veertienjarige ruim meer dan dertig uur aan kwijt was.

Nadat ik mijn maatschappelijke stage kon afstrepen na wat uren op de bank achter mijn laptop, werd me toch ook gevraagd om eens mee te komen kijken bij de decorbouwers, zodat ik zou weten hoe een musical achter de schermen geregeld wordt. De sfeer zat er in, het werk was leuk en de mensen nóg leuker. De donderdagavond was nog vrij in mijn agenda, dus ik was al snel wekelijks van de partij bij het bouwen. Toen het tijd was voor de voorstellingen, ben ik twee keer wezen kijken bij Scrooge, met volle trots natuurlijk toen ‘mijn’ animatie te zien was voor volle zalen.

Dat onwerkelijke gevoel bleek verslavend te werken, dus toen de volgende productie van start ging, was ik er vanaf het begin bij. Dit keer viel één van de toneelmeesters uit omdat hij vader zou worden tijdens de voorstellingen, dus ik vulde vol enthousiasme zijn plek. Als toneelmeester zorg je tijdens de voorstellingen dat het decor op de juiste momenten op de goede plek staat. Zo staan we op het podium in het donker, en hebben we een paar seconden om hele kastelen, bruggen en huizen te doen verschijnen en verdwijnen. Hoe beter we ons werk doen, hoe minder het publiek ons doorheeft.

In totaal heb ik twee jaar op een voetbalveld gestaan. Om te zeggen dat ik ook daadwerkelijk gevoetbald heb, kan misschien al wat veel zijn. Een talent was ik in ieder geval zeker niet. Om mijn teamgenoten verder niet te storen met het kwijtzijn van een plaats op het veld, heb ik na het tweede jaar maar besloten te stoppen. Na wat rondneuzen bij verschillende sporten ben ik in 2010 begonnen met badmintonnen. Nu wil ik niet zeggen dat dat talent gigantisch is, maar het is in mijn ogen wel een stuk leuker.

De sport is lekker explosief, dus je staat verrassend veel te sprinten op zo’n kleine baan. Sinds mijn debuut in 2010 ben ik wekelijks te vinden bij BC Gemert. Inmiddels ben ik er zelf ook jeugdbegeleider geworden in 2016, in de hoop dat andere kinderen net zo dol worden op de sport als ik. Later ben ik ook lid geworden van de jeugdcommissie, om meer mee te kunnen praten over hoe de trainingen en activiteiten aangepakt worden voor de nieuwste generatie Gemertse badmintonners.

Naast de jeugd blijf ik zelf ook actief spelend lid. De maandagavond is dus gevuld met de sport. Om half 7 start de jeugdtraining. Die duurt tot 8 uur, en dan begint de speelavond voor de senioren. Lekker een paar potjes shuttles meppen, en dan vaak nog de finale: het naborrelen. Dat mag natuurlijk wel na een avond sporten!

Naast de camera is een van mijn laatste aanwinsten een drone. Eerlijk is eerlijk, dat is het leukste speelgoed dat ik in jaren voor mezelf gekocht heb. Beelden daarvan, en een kleine selectie andere foto’s is te vinden onder onderstaande knop.